De algemeen politiecommandant en medeverantwoordelijke voor handhaving tijdens de XR-blokkades zegt over de inzet van "duizenden agenten" in een interview: "Dat ze niet hun reguliere werk kunnen doen, doet pijn".
Op Twitter reageert Boswachter Tim boos: "Waarom doet deze demonstratie die veelal vredig is en voor ons allemaal ineens, ‘pijn’?" Hij vraagt zich af wat het verschil is tussen deze demonstranten en de actievoerders bij de boerenprotesten.
Ik zie duidelijke verschillen, maar ook voldoende overeenkomsten waardoor ik de verzuchting van de politiechef wel kan snappen.
Wat is het verschil tussen een demonstratie van XR en boerenprotesten?
-> aankondiging (dag en tijd)
-> lokatie
-> krachtsmeting (dreiging van geweld)
-> methode (gebruik van geweld)
-> doel
Wat is NIET verschillend?
-> agenten worden uit de wijken en regio's getrokken om deze protesten te 'begeleiden'
-> wijkbewoners missen hun wijkagent
Dat (wijk)agenten niet aan hun overige reguliere taken toekomen doet dus inderdaad pijn. Niet alleen bij de politiechef, maar bij veel meer mensen.
Niet "ineens", maar bij ieder protest, risicowedstrijd, demonstratie etc. kunnen de andere burgers fluiten naar 'blauw op straat'.
Daardoor duurt het langer voordat je telefoontje naar 0900-8844 wordt behandeld, over de voortdurende overlast van één buurman iedere nacht al wekenlang, over ongenode gasten die je op je camera terugzag, over straatintimidatie waardoor je dochter inmiddels een andere route naar school neemt.
Als agenten van hun overige reguliere taken worden gehouden omdat ze ingezet moeten worden bij een demonstratie (ook al is deze "vredig") duurt het langer voordat een zware mishandeling of verkrachtingszaak dieper kan worden onderzocht, voordat een verdenking van een drugslab of hennepkwekerij kan worden opgepakt, dus ja: dat doet pijn.
Het is geen zelfbeklag van de algemeen politiecommandant, maar inlevingsvermogen:
Zij realiseert zich dat de stapels werk op het bureau van alle agenten die ingezet moeten worden tijdens protesten geen 'bouquet reeks' zijn, maar over mensen gaan. Over andere burgers, die nu maar 'even' moeten wachten.
En nee: dit moet protesten als XR voor het klimaat niet tegenhouden. Ook boeren trouwens niet.
Personeelstekort bij de politie mag het demonstratierecht niet in de weg staan. 'Personeelstekort' is overigens een relatief verschijnsel, want wáár je je beperkte capaciteit op wil inzetten is een kwestie van keuzes. Keuzes die je als uitvoeringsorganisatie dan weer niet allemaal zelf in de hand hebt...
Dus ja: faciliteren van protesten hoort bij de uitvoerende taken van de politie. Maar ook zij hebben te roeien met de riemen die ze (door politieke keuzes #NationalePolitie) aangereikt krijgen.
In 2021 schreef de Politiebond ACP een brandbrief over personeelstekort.
Maar wéér een blokkade op dezelfde plek op de A12, met wéér dezelfde methodes...
-> doorgang blokkeren
-> vastketenen aan elkaar en aan dingen ,
-> vastplakken aan dingen ,
-> afwisbare graffiti (de vorige tekst staat er nog steeds!) ,
-> bult heisa en filmpjes als de politie hún opdracht uitvoert
-> etc
...hoeft ook niet met gejuich te worden ontvangen.
De demonstraties -hoe vreedzaam de methodes ook mogen zijn- werken ontregelend en ontwrichtend. En laten we wel wezen: dat is ook exact de bedoeling van deze protesten. Hoe anders aandacht te krijgen voor dat wat je urgent acht?
De verzuchting van de politiechef én de maatschappij snap ik dus heel goed. "Daar gáán we weer..."
En net als bij de boerenprotesten ligt de sympathie voor klimaatdemonstraties nagenoeg compleet afgebrokkeld op een hoopje. Hoeveel goed doen ze 'de zaak' dan nog?
Hoe dan wel? Geen idee. Ik zeg met nadruk NIET: 'stop met protesten' of 'stop met blokkades'.
Ik zeg: denk na over welk doel je wil bereiken. Of dit haalbaar is. En als dit niet op korte termijn haalbaar is, of je doelen dan misschien beter kan opsplitsen in kleinere stappen.
'Het-roer-moet-compleet-om' doelen zijn misschien goed om als visie te hebben en te houden.
Maar massa is traag.
Ook radicale veranderingen zullen stapje voor stapje ingezet moeten worden. De mens is van nature niet veranderingsgezind, dus zal hierbij geholpen moeten worden.
Wanneer is 'goed goed genoeg'? Als het om het klimaat gaat zijn we er wat mij betreft nog LANG niet. De urgentie is hoog, en iedereen die zich een beetje heeft ingelezen in de materie snapt hoe ongelooflijk belangrijk het is om NU actie te ondernemen.
Nu? Gisteren. In 1972.
Ik maak me geen enkele illusie dat XRebellen zich door bovenstaande zullen laten weerhouden om te blokkeren. Activisten willen activeren. Prima. Maar is 'blokkeren' het doel of een middel? En als het dan een middel is, kunnen activisten dan accepteren dat er meerdere middelen zijn? Dat er niet Eén Ware Manier is om het doel te bereiken?
Kunnen activisten accepteren dat er ook minder activistische manieren zijn die tóch kunnen leiden tot een duurzamere wereld: via wetenschap en innovatie, via goede regelgeving en wetten, via bedrijfsprocedures en beleid, en vooral ook door acties van 'de massa'. En dat je elkaar daarin ook nodig hebt?
De goegemeente die ook wel snapt dat 'het' anders moet om de klimaatcrisis te lijf te gaan, maar niet morgen de relatief vervuilende dieselauto kan inruilen voor een elektrische auto. Mensen die best een 'biodiversere tuin' zouden willen hebben, maar überhaupt geen tuin hebben. Of geen idee hebben 'hoedan'. Mensen die de bio-industrie ook vreselijk vinden, maar niet direct veganist willen worden. Hypocriet? Misschien. Het beestje mens heeft wel meer tegenstrijdigheden in zich.
Als je de mensenmassa niet in het oor schreeuwt dat ze hypocriet zijn en wat ze allemaal fout doen, maar fluistert hoe zij met kleine stappen kunnen bijdragen, dan maak je veranderen voor hen ook makkelijker.
Tuurlijk is het mooi als je iemand overtuigt om vegetariër te worden. Maar het zet meer zoden aan de dijk als 100 mensen minder vlees of vis eten. Of duizenden, die enkele dagen per week lekkere, gezonde en goedkope alternatieven op het menu hebben staan.
Het is voor activisten wellicht een ongemakkelijke waarheid dat ook radicale doelen sneller bereikt worden als de massa mee is. Ze hoeven jóu niet sympathiek te vinden, maar het zou wel aardig zijn voor je goede zaak.
Dus als je nou wéét dat de sympathie voor jouw zaak als sneeuw voor de zon verdwijnt (#klimaatverandering) bij de zoveelste blokkade, omdat de politie zich niet kan bezighouden met zaken waarbij wél geweld wordt gebruikt...
...hoe kan jij er dan voor zorgen dat je niet alleen komt te staan?